Op 23 juni 2016 spraken de Britten zich uit tegen een verder lidmaatschap van de EU. Zoals de kaarten nu liggen ziet het ernaar uit dat het Verenigd Koninkrijk na 31 oktober 2019 zonder akkoord uit de EU stapt. Indien het inderdaad zover komt, zal dit ook een impact hebben op geregistreerde intellectuele eigendomsrechten, waaronder Uniemerken.

Het (Unie)merk

Een merk is een teken (woord, logo, slogan, kleur, vorm, etc.) dat uw onderneming aanwendt om haar waren en/of diensten in het economisch verkeer te onderscheiden van deze van een andere onderneming.

Om over een geldig merkenrecht te beschikken, dient u dit teken te registreren voor een welbepaald territorium (Benelux, EU of internationaal) en dit voor specifieke klassen van waren en diensten. Het Uniemerk biedt het voordeel om via één enkele merkinschrijving een exclusieve bescherming te genieten in de - vooralsnog - 28 lidstaten van de EU.

Het Uniemerk vormt bijgevolg een onontbeerlijk instrument om de belangen en investeringen van uw onderneming te vrijwaren wanneer u overweegt om uw activiteiten uit te breiden buiten de Benelux. Bovendien is de kostprijs voor registratie relatief beperkt.

Gevolgen van de Brexit

Maar wat met de geldigheid van zo’n Uniemerk na de Brexit? Zal het nog mogelijk zijn om uw exclusieve merkenrechten af te dwingen in de UK? Een “no-deal” impliceert immers dat ook over het lot van het Uniemerk geen akkoord bestaat tussen de EU en het Verenigd Koninkrijk.

De problematiek behelst twee scenario’s, met name (i) de situatie waarin u vandaag reeds over een geldig Uniemerk beschikt en (ii) het scenario waarin uw onderneming de registratie van een Uniemerk beoogt.

Beschikt uw onderneming vandaag reeds over een Uniemerk, dan zal dit merk niet langer in de UK gelden na de Brexit. Om dit euvel te verhelpen, belooft de Britse overheid een equivalente merkenrechtelijke bescherming onder nationaal Brits recht.

Deze bescherming zal gelden vanaf de datum waarop de Brexit een feit is. De toekenning daarvan zal echter niet automatisch plaatsvinden. Wie na de Brexit ook in de UK wenst te genieten van een merkenrechtelijke bescherming op basis van een eerder geregistreerd Uniemerk zal daarom tijdig een nationale merkaanvraag moeten indienen in het Verenigd Koninkrijk. De nationale procedure moet worden doorlopen en de gerelateerde taksen zullen verschuldigd zijn. Wel garandeert de UK dat het nieuwe nationaal Brits merk zal worden verkregen met behoud van de prioriteitsdatum van het eerdere Uniemerk. Verder belooft de Britse overheid dat alle houders van een geldig Uniemerk zullen uitgenodigd worden om te kiezen voor deze nationale registratie.

U staat dus best even stil bij het belang van een verdere bescherming in de UK.

Is uw onderneming vandaag actief in het Verenigd Koninkrijk of beoogt u de activiteiten van uw onderneming in de nabije toekomst uit te breiden naar de UK, dan strekt het tot aanbeveling om te voorzien in voornoemde nationale registratie. Bent u daarentegen niet actief in de UK en heeft u ook in de nabije toekomst niet die ambitie, dan heeft het wellicht geen zin om te investeren in een nationaal Britse merkregistratie en strekt het tot aanbeveling voor een opt out te kiezen en uw Uniemerk registratie te behouden voor de overige 27 lidstaten.

Beschikt uw onderneming vandaag nog niet over een Uniemerk, maar beoogt u dit (bvb. omwille van geplande een uitbreiding van uw activiteiten naar de UK), of is uw merkaanvraag hangende en verloopt de oppositietermijn pas na 31 oktober 2019, dan liggen de kaarten enigszins anders.

Zo zullen de houders van een hangende merkaanvraag niet automatisch uitgenodigd worden om deze na registratie ook om te zetten naar een nationaal Britse registratie. Wordt uw Uniemerk pas na 31 oktober geregistreerd, dan dient u zelf het initiatief te nemen om te voorzien in een nationaal Britse registratie.

Verder rijst de vraag of het nog zin heeft om voor 31 oktober 2019 een aanvraag tot registratie van een Uniemerk in te dienen? Hiertoe vallen twee plausibele redenen te bedenken, met name:
 

1. Wanneer u spoedig over een Uniemerkregistratie wenst te beschikken om het gebruik door derden te voorkomen. Doch slechts wanneer dergelijke applicatie niet gekwalificeerd kan worden als een merkregistratie te kwader trouw;
    
2. Omdat de UK voorziet dat het equivalent Brits merkenrecht zal worden toegekend met een “minimal administrative burden”. We mogen dus veronderstellen dat het (iets) makkelijker zal zijn om een Uniemerk om te zetten naar een nationaal Brits merk dan om een nationaal Brits merk aan te vragen.

​We volgen de problematiek op de voet op.